Zaterdagochtend, Lola en ik blijven thuis. PC en Milan gaan naar de voetbal. Ik heb Lola beloofd om koekjes te gaan bakken (ze heeft immers
bakvormpjes en een koekjesreceptenboek gekregen vantante Joalika). Ik ben
gedoemd de komende weken koekjes te bakken..Ik blader een beetje door het boek.
Hmmm….ik moet dan wat ingrediënten in huis halen. Weet je wat? Weet Lola veel.
Ik heb alle ingrediënten voor ‘appeltaartdeeg’ in huis, dus daar gaan we
vanochtend koekjes van maken. Gezellig samen met meissie gaan we aan de
slag…koekjes maken! Bloem/boter/eieren/suiker, check! Lekker kneden en
uitrollen! En dan het leukste gedeelte, vormpjes maken. Hartjes, bloemetjes, sterretjes
en ‘gingerbread men’. De koekjes gaan de oven in en wij gaan douchen en
aankleden voordat de koekjes klaar zijn.
Onder de douche voel ik mijn benen en
billen weer! Ow ja, gisteren weer wezen lopen…auw… Toen ik uit de douche kwam,
ruik ik de koekjes of ruik in iets aangebrand? Chipzzz…ze zijn ietsje donkerder
dan ik zou willen, oh well, wat glazuur erop en geen haan die er naar kraait.
PC en Milan komen thuis met lekkers van de bakery. Ze hebben met 14-0 gewonnen!
Milan heeft helaas niet gescoord, maar hij heeft goed gespeeld (volgens PC) en
een paar mooie ‘assists’ gegeven. De koekjes worden goedgekeurd en iedereen is
weer verzadigd. Het is prachtig weer! Ongeveer 15-20 graden met een zonnetje! We
gaan door de heuvels rijden en we zien wel waar we uitkomen. Het is weer
prachtig groen in de heuvels! En hier en daar zien we de lente al (uit)komen. Wat
narcissen (daffodil –ik weet wat Engelse namen van bloemen- ; )en lelietjes van
Dalen. Gezellig! Het is nu ook later donker buiten(langer licht), dus we gaan
weer ècht het mooie weer tegemoet. En dat nu al! De lente start officieel pas 1
september! Maar hee, we klagen niet! Onderweg komen we wat (potentiële)klanten
tegen van PC (voornamelijk appel/kersenboeren). Verder herken ik een naam
‘Lenswood’. Daar zit een bloemenkwekerij van Tony’s(mijn werkgever). Geen
kwekerij gezien, maar het is een mooie omgeving. We zijn ver de bergen in
gereden en we zijn in ‘Lobethal’ beland (‘kerstverlichtingsdorp’). Zo zonder
‘sfeerverlichting’ in het daglicht is het dorp –laten we zeggen- ècht een dorp.
Ik zei nog:’ Kom op! Het is zaterdagmiddag! Geen kip in de winkelstraat!’ Ow…ik
zou hier ècht wegkwijnen! Gelukkig hoef ik er niet te wonen. We gaan
terugrijden, want om 17.00 uur hebben we een skype date. We zijn ruim op tijd
en ik ga nog wat in de tuin werken. Wat een onkruid! Samen met Milan gaan we
onkruid wieden. Schoffel, schop èn schep komen aan te pas, want het onkruid zit
diep geworteld! Milan ontdekt tussen het onkruid, ‘mi/untblaadjes’. “Hee mam,
dit ruikt naar muntblaadjes!’ Ik zeg:’ Stop jij even een stuk onkruid in je
neus!’ Het is gelukkig wel muntblaadjes ; ) Die hebben we geplukt en gewassen.
Vanavond lekker muntthee! 17.00 uur gauw aan de skype met onze lieve vrienden.
Gezellig even bijkletsen. Het gaat ze allemaal goed en ze hebben een lekkere
vakantie in Italië in het vooruitzicht! PC gaat lekker pizza halen en we kijken
een film. ’s Avonds krijg ik een app van Anuska (vriendin van Joalika). Ze
staan klaar om Joalika te verrassen met haar vrijgezellenfeest. Ik ben helemaal
hieperdepiep! Ik heb leuk contact met Anuska en de afgelopen weken intensiever
in verband met ‘the upcoming wedding’ en het vrijgezellenfeest. Echt gezellig
en heel fijn dat ik op deze manier de voorbereidingen van het (vrijgezellen)feest
(van haar kant)kan meebeleven. Als ik in NL zou zijn, dan zou ik waarschijnlijk
nauwer betrokken zijn met de organisatie, maar ja…nu op deze manier. Echt leuk!
Thanks, woh3! Nu mag ik je eindelijk ‘en public’ noemen in de blog ; ) Ze appt
me: ‘Ze is er, je kunt haar bellen!’. Ik gil door de telefoon:’ Surprise!!!’
Joalika vraagt achter welke gordijn ik verstop sta! Hihihi…no can do. Ik wens
haar veel plezier die dag en met mixed emotions ga ik de avond/nacht in.
Regelmatig gedurende de nacht ontvang ik foto’s (van verloop van hun dag) van
Anuska. Hihi, zo lijkt het net alsof ik er toch een beetje bij ben. Heerlijk!
Zondag, we gaan naar de hockey. Het is weer heerlijk weer en terwijl de
kids een beetje als een kluitje op de bal staan te hakken, genieten we van de
zon. Lola’s team komt een speler tekort en we krijgen een speler van de
tegenstander. Dat brengt een beetje verwarring bij ons (vaders en moeders). Wie
is dat? Weet hij dat hij aan de andere kant moet scoren? Ow…hij hoort ‘this
quarter’ bij ons? Oooowwww!!...; ) Ze hebben uiteindelijk met 1-2 gewonnen! Ik
had Lola hetzelfde ontbijt moeten geven als vorige week, want vandaag is ze
niet echt ‘fit’. Ze stond met haar stick in de lucht, klaar om iemand in elkaar
te hakken ipv de bal ; ) ‘Lola! Stick omlaag!’ Yeah right…gelukkig als de bal
eraan komt, gaat de stick naar beneden…pfieuw! Thuis eten we gauw een tosti en
PC nodigt de Brazilian friends uit om vanmiddag te komen borrelen. Vrijdag
heeft Ana ons een (naar het schijnt een goede)fles wijn gegeven (wij hadden ze
onze skikleding geleend voor hun vakantie) en of ze dat bij ons samen komen
opdrinken. Ze komen rond 16.00 uur.
Daarna rijden we naar the Mount Lofty. De gevreesde berg, die ik heel lang
heb zitten uitstellen. Het is een pittige wandeling/beklimming van ongeveer een
uur (4km). Smalle paden, steile stukken, maar gelukkig ook vlakke stukken. Je
waant je in de jungle! Mooie bomen, groen, kreekjes, watervalletjes…Het is
prachtig. Het publiek wat daar loopt is zeer gevarieerd. Van heel jong (een
jaar of 5), zelfs baby’s (in draagzakken, dat wel ; ) tot hoogbejaard (een jaar
of 80), van huismoeders tot sporters,
tot soldaten. Allemaal lopen ze the Mount Lofty! Onze kids doen het hartstikke
goed. En ze rennen het eerste stuk ook nog! Ik roep nog:’ Spaar je krachten!’
–dovemansoren- Ze rennen vrolijk achter elkaar aan! Bij de laatste loodjes (nog
1 km) voelen ze wat ik bedoel met ‘spaar je krachten’ ; ) Het wordt een beetje
gesleep en gesleur, maar we hebben het gered! Boven worden we beloond met een
prachtig uitzicht en we rusten wat uit. Niet te lang! Want ik voel dat ik
afkoel! We gaan beginnen met de afdaling! Je zou zeggen, dat is minder zwaar,
maar elke stap wat je neemt voor een afdaling, krijgen je benen en voeten het
te verduren door de klappen die je elke keer moet opvangen om ‘af te remmen’.
Ai! En ik ben nog herstellende van afgelopen vrijdag…Ik voel mijn voeten beurs
worden en Lola klaagt over pijn in haar zij. Eindelijk beneden, hebben we ons
zelf getrakteerd op hot chocolate en een scone, heerlijk met ‘clutted cream and
jam’. Mmmmm….iedereen komt weer bij. Het is bijna 15.00 uur, we gaan naar huis,
want onze Brazilian friends komen zo. In de auto zegt Milan uit het
niets:’Wanneer gaan we weer terug naar NL…-krimp-..ik heb het hier wel goed,
maar…-slik-..ik mis iedereen…’-tranen wegslikken, nu! We zeggen allemaal even
niks. Zoekend naar woorden…na een paar minuten wordt de stilte doorbroken: ’Ow mam,
als we zo langs de IGA (supermarkt) rijden moeten we even gel halen voor mij!’
‘Dat is goed, schat!’ Dit kan ik wel handelen. ; ) Het onderwerp wordt
(gelukkig) niet herhaald. Rond 16.00 uur komen onze Brazilian friends en we
zitten aan de toastjes en wijn/cola ; ) Tijdens het borrelen met Amaury en Ana
komt Milan met de Ipad. Tante Jolly heeft ingebeld op skype! Ow! –sorry, even 5
minuten skypen!- We hebben samen haar vrijgezellenfeest doorgenomen en de
zenuwen komen nu ook…want over 2 weken gaan ze trouwen! En…ons pakketje is
gisteren ook aangekomen. Ik heb nl. vorig weekend een ‘huwelijksCD’ met foto’s
van haar/ons/Brant/Faye gemaakt, met een mooi liedje eronder en een boodschap
uiteraard. Vorig weekend heb ik het ècht even zwaar gehad! De foto’s bij elkaar
zoeken, selecteren, foto’s maken met een boodschap, liedje downloaden…om de
zoveel tijd moest ik weer 4:38 minuten (zolang duurt het liedje) afspelen en
natuurlijk weer in tranen…! Pfff…viel niet mee! Vorige week maandag op de post
gedaan en nu hebben ze het al ontvangen! Joalika ook brullen, natuurlijk! Ooowwww…gelukkig
vinden ze het een mooi cadeau. Terug naar the Brazilian friends (ik was ze
bijna vergeten ; ). We hebben het over van alles en nog wat gehad. Of ze
teruggaan naar Brazilië of niet? Amaury moet nl. binnenkort bij zijn baas
aangeven, wanneer (of )hij terugkomt ivm budgettering van volgend jaar. Lastig!
Ze zouden willen blijven, maar hij heeft nog niet echt een baan gevonden om een
bestaan op te bouwen in Oz. Ze leven nog grotendeels van hun spaarcenten. Daarbij
komt ook nog bij, dat als ze teruggaan dat ze in Sao Paulo moeten gaan wonen
(voor zijn werk), nog zo’n 1000 km verderop dan waar ze vandaan komen en waar
hun familie en vrienden wonen. Ik denk erover na, tja, hetzelfde als wij zouden
zeggen, we komen terug, maar we gaan dan in Zuid-Frankrijk wonen. Is het ook
niet helemaal…Dingen om over na te denken, zeg maar. Ze blijven gezellig mee
eten en zo rond 20.00 uur stort ik bijna neer van vermoeidheid/emoties.
Maandag, wat hebben wij vannacht slecht geslapen. Ik had de wasmachine op
timer gezet en hij ging om 3.30 uur aan, maar elke keer als hij water ‘pakte’
leek het net of het huis stond te trillen! Pfff…oude leidingen? Buiten horen we
3 honden tegen elkaar op blaffen. Helpt ook niet. Gebroken beginnen we aan de
week. Kids naar school, PC naar zijn werk en ik thuis werken..blèèèh!
#nogsteedsgeenaboriginalvrouwgevondendiemijnhuishoudelijketakenkanovernemen. :
) Met frisse tegenzin ga ik aan de slag! De was wegvouwen/strijken, stofzuigen,
dweilen, sanitair poetszzzzz……
Ik ga vandaag ook verder met de tuin ‘opruimen’. Een mooie dag daarvoor. De
kids komen thuis en ze helpen mij met de tuin. Hmmm…de ‘groencontainer’ is vol!
Ik heb het‘smokkelzaad’ uit NL(van Astrid, buuv in NL) geplant. Hopelijk komt
er dit jaar (lente/zomer)misschien nog mooie bloemen uit! Met overal nog pijn
in mijn lichaam, ga ik heel even zitten…heel even…. want ik moet Milan naar de
training brengen. Vanavond chill The Voice-the Battle kijken!
Dinsdag, vandaag naar mijn werk. Het is opvallend rustig op de weg en ik
kan zowaar bijna voor de deur parkeren! What’s going on? Op de werkvloer is het
ook al rustig! Stilte voor de storm? Vandaag gaat het weer goed en tegen 14.00
uur is het werk ‘op’. Ook vreemd. Bob stuurt me naar huis, want hij gaat ook zo
naar huis. Ok! Een beetje in de war ga ik naar huis. Ik heb gisteravond een
‘romcom’ (romantisch comedy)opgenomen en ik ga proberen eens op mijn kont te
zitten en een film te kijken ; ) De kids komen thuis en Lola vraagt of ze alvast
haar tas mag inpakken voor onze trip naar Melbourne. ‘Dat is goed, kind’.
Kleurpotloden, ‘doe/spel boekjes’ en knuffels gaan in de rugzak ; ) Lola vraagt
ook:’ Hoe zou het zijn als we nu in NL zijn?’ Eh…’Als we in NL zijn, waar gaan
we dan wonen? Waarom zitten die ‘stomme mensen’ in ons huis?’ ‘We hebben het
huis verkocht, schatje. Het huis is nu van hun. We hebben geen huis in NL’.
‘Heb je je tas al ingepakt?’ ; )
Woensdag, boodschapjes doen, broodjes smeren, tas inpakken, alles in de
auto laden, ben er helemaal klaar voor! We vertrekken morgenochtend rond 5.30
uur en we hopen rond 15.00 uur in Melbourne te zijn. Op naar onze Citytour!
Deze week prachtig weer in NL! Enjoy! Allemaal alvast een fijn weekend, I
know we will!
Degenen in NL die dit weekend vertrekken…fijne vakantie, degenen die weer
thuis komen, welkom thuis! ; )
Geen opmerkingen:
Een reactie posten