Donderdagochtend, om 5.45 uur vertrekken we, om 2 minuten later weer even te
stoppen…; ) Lola
heeft het koud en vraagt om een dekentje. Het is ook koud, zo ’s ochtends
vroeg. Het is 6 graden. Overigens geen probleem met school over het
‘thuishouden’ van de kids! Gewoon een mail gestuurd dat we een lang weekend in
Melbourne zijn en als ‘reply’ ‘no problem, have fun!’ teruggekregen. Niks weken
lang ‘voor masseren’, in 4-voud een verzoek indienen en dreigende boetes boven
je hoofd! In Oz zijn ze ervan overtuigd dat de kids ook leren van
uitjes/reizen!
Afijn,
we gaan nu ècht verder en nog geen 2 uur verder, valt er iets van een
vrachtwagen die voor ons rijdt. Het zweeft in de lucht alle kanten op en PC
probeert het een beetje te ontwijken –BENG- er komt iets tegen onze voorbumper!
Ow nee! We zijn net onderweg…-zucht- ik krijg een dejà vú. PC stapt uit en
kijkt voor en onder de auto. Een deuk in de voorbumper, maar gelukkig geen
dermate schade dat we niet door kunnen rijden. We weten nog niet wat het nou
geweest was. Het mag de pret niet drukken, we rijden gewoon vrolijk verder.
Rond
8 uur halen we in een dorp een kop cappuccino en thee. We komen veel dorpen
tegen, waar je voor je verdriet niet wil zitten. Dus onderweg niks bijzonders
gezien. Het is met name een of twee baans wegen en nergens file! Ongelooflijk!
We blijven ons verbazen. Als je alleen maar van NL naar Parijs gaat rijden, dan
kom je al de ring van Antwerpen, Brussel en Parijs tegen. Met of langzaam rijdend
verkeer of als je pech hebt, in de file. Dus in Oz kun je er bijna van op aan,
dat als het 800 km rijden is, dat je met 8 uur daadwerkelijk op plaats van
bestemming bent (tenzij je door de bergen gaat). Na ongeveer 4 uur zijn we in
de staat Victoria en het is een half uur later! SA en Victoria heeft een half
uur tijdverschil. Zijn we daar opeens een half uur kwijt aan niks ; )
Nadat
we op wegen hebben gereden waar we soms bijna 20 minuten geen verkeer
tegenkomen, zien we na 5 uur sturen opeens een aantal bergen opdoemen…The
Grampians…een natuurpark à la The Flinders. Wat prachtig en groot. Als de opa’s
en oma’s hier zijn, zijn we van plan om daar een paar dagen door te brengen. Ik
kan niet wachten! Van The Grampians is het nog ongeveer 3 uur sturen naar
Melbourne. Rond 14.00 uur zijn we bij ons hotel. Hmmm…niet echt glamouras. Dat
zie je natuurlijk nooit op een foto. Aan een drukke weg, maar de kamer is ok. We
horen het verkeer ook gelukkig niet. Na een half uur gaan we richting stad. Naar
de stad lopen duurt ongeveer 20 minuten. Het is een leuke wandeling langs het
park en ik kijk intussen naar de skyline van de stad. Prachtig! Ik krijg weer
lucht! ; ) In de stad crossen we door de straten van Melbourne, wat raar dat we
dat de vorige keer allemaal hebben gemist. Nou ja, ook weer niet. En jetlag èn
een dagje Great Ocean Road hebben we 3 jaar geleden uiteindelijk ‘maar’ een
middagje in de stad gespendeerd. We nemen er nu lekker de tijd ervoor. PC is
aardig thuis aan het worden in Melbourne. Hij logeert regelmatig in het centrum
als hij hier voor zaken is. We zijn langs de winkelstraten gelopen en komen bij
Central Station Melbourne. Het is een station met daarom heen een groot
(overdekte)winkelcentrum. Laat daar net ook the GAP store zitten ; ) en alle
kids kleding voor 50%!! 3…2…1…LOS! Hihihi, ben aardig los gegaan voor de kids. Maar
hee! Alles voor 50%!! We gaan in een pub even rusten, daarna lopen we via ons (oude)hotel
van 3 jaar geleden (en de vaste verblijfplaats van PC als hij in Melbourne is)
Milan herkende het hotel meteen! En Lola herkende het van binnen! Wat leuk,
zeg, wie had dat gedacht, dat we 3 jaar later weer hier zouden zijn. Het begint
een beetje te regenen. PC had ons al verteld dat Melbourne de stad was, waar je
4 seizoenen op een dag kunt hebben. Achteraf is dat ook zo gebleken. Het ene
moment regent het en waait het hard (10 minuten) en dan schijnt de zon weer en
is het warm. Het schijnt dan ook zo te zijn, dat je niet echt een dagje strand
kunt plannen in Melbourne. Want zo sta je in je bikini en dan sta je in je
burka ; ) We lopen door naar The Southbank. Daar is o.a. de casino, hotel
Crowne (superduur), theaters, winkels en een mooie ‘foodcourt’ met alles wat je
zou kunnen wensen aan eten. Van noodles tot biefstuk met friet. The Southbank
is gelegen aan de rivier the Yarra.
We
kiezen voor vanavond een goed gevulde noodles soep en genieten van de skyline
van Melbourne. Langs de rivier heb je 5 grote zuilen, waar elk (heel) uur
vlammen uitkomen. Daar hebben we natuurlijk even op gewacht. En ondanks dat we
binnen zitten, voel je de warmte van de vlammen. Mooooiiii!! Als we naar buiten
gaan, regent het hard en we moeten nog naar het hotel lopen. Ai! Bij de casino
nemen we een taxi. In 10 minuten en $10 (valt mee)zijn we weer bij ons hotel.
Lekker slapen…
Vrijdag,
rond 8 uur maken we ons op voor dag 2! We lopen naar de tramhalte, we gaan naar
Victoria Market (in het noorden van de stad).
Als je
zo overdags de stad ziet zonder regen, merken we dat we gisteren al best een
hoop hebben gelopen en gezien. De markt is overdekt. Veel kleding en
snuisterijen, een heuse aboriginal ; ) die didgeridoo’s verkoopt. Na 2 paden is
het eigenlijk veel van hetzelfde. We lopen naar de overkant naar vis/vlees
gedeelte. Wat mooi en schoon! Het doet me een beetje denken aan
Frankrijk/Spanje met allemaal mooi uitgestalde visstandjes. En dan lopen we
langs de groente en fruit. Erg gezellig. We lunchen bij the foodcourt van de
market en het begint keihard te regenen! Uh…oh…na 10 minuten is het weer over
en schijnt de zon weer. We lopen richting stad. Heerlijk! The rush van the
City. Met hoge gebouwen en de hoogste is de Eureka Tower. Ik geniet! |
| Eureka tower |
We
gaan naar de (oude)bibliotheek van Melbourne. Het is een prachtig gebouw en
heel veel mensen zitten daar op hun laptop te werken. Verder in de bieb komen
we bij een expositie. Lola is onder de indruk van een schilderij. Daarop is te
zien dat mensen en dieren vluchten. Paniek en angst in de ogen van de dieren en
mensen. Lola vindt het heel bijzonder en volgens mij kan ze het zich ook
helemaal indenken, want ze wilde tot 3 keer toe terug naar dat schilderij. Het
is een schilderij dat een beeld schetst van een bosbrand in Oz(wat regelmatig
voorkomt in het zuiden van Oz). We lopen weer verder door de straten van
Melbourne. We nemen ‘the circle tram’, die maakt ‘loops’ (rondjes) in the City.
Daarna
de ‘free bus’ en maken een andere ‘loop’. Ik herken wel wat dingen. Wat leuk om
het allemaal weer te zien. Ik kan me nog herinneren dat ik bij het (football)stadion
en bijna vlak daarnaast ‘the Grand slam’ stadion hele mooie huizen heb gezien.
En daar komen we natuurlijk weer langs. Prachtig Victoriaanse panden, net als
in North Adelaide. Ik zweimel.. Ik weet nog wel dat ik 3 jaar geleden dacht:’
Zo zou ik wel in Oz kunnen wonen’. Hoe naïef, als je dacht dat dat de maatstaf
was van wonen in Oz ; ) Al lopend, rijdend, ‘tram’mend, krijg ik een goed beeld
van Melbourne. Het is ook koopavond vanavond en we lopen de Zara in. PC wil nog
wat broeken voor zijn werk. Milan klaagt over buikpijn en ik ga met Milan naar
David Jones (chique warenhuis). Later blijkt dat hij diaree heeft! Shit! ; ) PC
is geslaagd en Milan opgelucht.
Rond ‘etenstijd’
gaan we op zoek naar een restaurant, het begint weer te regenen! We lopen in
Chinatown een Chinees restaurant binnen, met alleen maar en heel veel Chinezen!
Dat moet goed zijn. En het was goed! Lekker pekingeend op! Na het eten, lopen
we naar buiten, bah, weer regen. PC zegt:’ Als we die kant oplopen, dan kunnen
we de tram naar het hotel pakken’. Ik stop een taxi midden op straat ; ) ik ga een beetje in het donker in de regen lopen (met
een kind dat elk moment weer naar het toilet moet)als ik voor $10 bij het hotel
kan zijn. Dan maar even chique poes! ; )
Zaterdag,
we gaan vandaag naar het ‘Melbourne museum’. Gisteren had Milan in ‘the Circle
tram’ een foldertje gezien/meegenomen met betreffende museum, met plaatjes van
dinosaurussen etc. –stomme foldertjes in tram- ; )
We willen flesjes water uit de auto pakken. Huh? Hij gaat niet open! Geen lampjes die knipperen/aangaan. Hij start ook niet! Pffff….wat nu weer? Milan klimt naar achteren om flesjes water te pakken en we besluiten dat het een probleem is voor later. –baaaaallll-. Mopperend lopen we naar de ‘free bus’ (we hadden gisteren gezien dat de bus bij het museum stopt) –stomme auto, altijd wat, grom, grom, klapband, deuk, nu weer dit, brom, brom, kost alleen maar geld..grom, brom- OK, let it go…achter een monument in het park, staat de busstop voor the free bus. Huh? Hij komt daar pas om 10.50 uur aan! Ach, het is bushalte nr. 13. En als hij om 9.30 uur bij bushalte nr. 1 start, tja! Wat stom! Gelukkig is bushalte nr. 1 niet ver lopen. Het duurt nog ongeveer 25 minuten voordat de bus er is. We kopen wat lekkers (koeken en sandwich)bij een kraampje. En daar! Of all places…valt Lola
haar eerste wisseltand uit! Helemaal
blij en opgelucht (ze kon niet echt goed happen)moest er natuurlijk een foto
gemaakt worden! alle commotie missen we bijna de bus! Bijna…maar gelukkig
niet! Na ongeveer 20 minuten zijn we bij het museum. Een prachtig museum over hoe
alles is ontstaan en de evolutie van de aarde, mens en dieren. Lola kijkt
gefascineerd naar de vlinder. Van ei, larve, rups, cocon en daar komt een
prachtige vlinder! Ook een gedeelte over het menselijk lichaam. Hoe de hersenen
werken en de spijsvertering. Het laatste gedeelte van de spijsvertering is
natuurlijk het leukst! Je kunt dan op een knopje drukken en dan hoor je een
scheet! Charming…; ) |
| Central Station Melbourne |
Er
was een ‘afgezette gedeelte’, waar een waarschuwingsbord bij staat, dat er
binnen beelden van conceptie en geboorte zijn. PC loopt gauw door ; )en ik kijk
hem vragend aan. Ok, voor Lola begrijp ik, maar voor Milan? Hij wordt bijna 10
jaar! Ik heb hem al verteld hoe en wat over seks en waar kinderen vandaan komen(er
was ruim een jaar geleden een situatie in NL–ik kreeg de vraag van Milan over
dat meisje uit Groningen die met 12 jaar was bevallen van een kind- ik had hem
toen al e.e.a. moeten uitleggen, anders was ik er waarschijnlijk nog niet over
begonnen –niet bepaald een ‘small talk’ voor een 8-jarige-), dus ik vraag hem
of hij misschien wilt kijken. ‘Wat dan?’ ‘Nou, daar kun je zien hoe een man en
vrouw vrijen en hoe een kind verwekt wordt en de geboorte daarvan’.
‘Ow..eh..nèèè,…laat maar! Ik weet het allemaal wel, maar ik hoef het niet te
zien!’ haha, ook goed! Rond 14.00 uur lopen we naar het centrum en komen we
weer uit bij Centraal Station. Daar gaan we weer naar binnen. Ja, ik heb voor
de kids en PC geshopt, maar nog niks voor mezelf. Even kijken…hmmm…Chanel, Luis
Vuitton, niet echt mijn ‘shops(budget)’. Laat maar! De rest zijn bijna dezelfde
winkels als in Adelaide, daar ga ik de kids nu niet mee vermoeien. We pakken de
tram naar Toorak road. Ik weet nog van 3 jaar geleden dat ik dat een hele mooi
suburb vond (we kwamen daar per ongeluk terecht nadat we de campervan hadden
opgehaald). En het is een mooie suburb! Met prachtige huizen met hier en daar
dezelfde ‘jaren ’30 huizen’ als in NL. Moooiiiii!! De kids vermaken zich goed
met elkaar! Ze doen het zo goed! De reis in de auto en slenteren in de stad,
het gaat ze goed af, hebben ze niet van een vreemde ; ) *supertrots*! Ik
vermaak me met de omgeving en de suburb. Wij vinden Adelaide al aardig prijzig,
maar in Melbourne is het bijna niet te doen om vlakbij de stad te wonen. Om
maar een voorbeeld te geven. Een 1-kamerappartement(ongeveer 50m2), ongeveer 20
min. met de tram van het centrum kost $300.000! Lekker dan! Een ‘normaal’ huis
in een straal van 20 min. zit je al gauw aan de miljoen dollars. Dus wij zouden
minimaal 60 minuten ; ) van Melbourne moeten wonen en dan nog…dan ga je ook niet
‘even’ naar de stad. In Melbourne wonen is (vooralsnog) geen optie. Sydney
schijnt ook zo bizar te zijn! Zitten wij niet slecht met ons huis in Adelaide.
Uitzicht op de stad en binnen 15 minuten in de stad! Moet het alleen nog een
stad worden… ; )
We
stappen vlak bij ons hotel uit (want de auto moet toch gefixed worden voor
morgen). PC belt onderweg naar het hotel met de RAA (ANWB) en 20 minuten later
zijn ze bij ons hotel. Lola en ik kijken naar de opening van The Olympics en we
zijn bijna bij de ‘N’ van ‘The Netherlands’. We zijn helemaal blij als we ‘de
trots van NL’ zien en Willem-Alexander en Maxima al zwaaiend naar hun. Lola en
ik zwaaien terug ; ) Ik vind de binnenkomst van –ik geloof- Zwitserland zo
mooi. De vlaggendrager (leuke man om te zien ook ; ) kreeg tranen in zijn ogen
omdat hij DAAR loopt met de vlag van zijn land, vol trots dat hij zijn land mag
vertegenwoordigen in the Olympics –brok in mijn keel-. Ik hoor dat de dames van
NL (estafette zwemmen 100 m) zich vanavond (voor ons, voor jullie ongeveer
13.00 uur ‘s middags)moeten kwalificeren. Leuk! Als we het redden, gaan we het
zeker kijken. Milan en PC zijn weer in de kamer. Accu moest vervangen worden!
Was een oude accu en minder geschikt voor een dieselmotor, dus nu een
spiksplinternieuwe accu à $220! Pffff… We lopen terug naar de stad, op zoek
naar een restaurantje. Zaterdagavond, zonder reservering…we gaan het zien! Het
is weer gezellig druk op The Southbank en in de stad. Veel mensen gaan naar de
casino en theaters (helemaal in stijl). Heerlijk!
Uiteindelijk
zijn we bij een Franse wijnbar terecht gekomen en we genieten van antipasti
hapjes. Ik voel me daarna rondtonton, volgens mij ben ik 50 kg aangekomen na
deze trip ; ) Het is droog en niet koud buiten, vastberaden zeggen we:’ We gaan
lekker naar het hotel wandelen’. Ja, totdat Milan zijn buik weer begint op te
spelen. Ok, we nemen weer de taxi naar het hotel. Milan opgelucht..en we kijken
naar The Olympics. De dames van NL hebben zich gekwalificeerd! En Oz wordt 1e!
Hoe frappant dat Oz en NL naast elkaar, tegen elkaar zwemmen. We zijn gewoon
voor NL, hoor! ; )
Zondag,
Milan voelt zich beter (gelukkig) en tegen 8 uur rijden we weg. Dag, stad! Tot
de volgende keer! En dat is al snel! Want we nemen alle opa’s en oma’s ook mee
voor een trip naar Melbourne! Joehoeee! We besluiten om via The Great Ocean
Road (GOR)naar Adelaide te rijden. De Tom Tom kon The GOR niet vinden, maar wij
weten wel dat als we via Geelong naar het zuiden rijden, dat we vanzelf bij the
GOR komen. Volgens de NL vrienden was het maar 2 uur omrijden…Het is
uiteindelijk 4 uur om geworden…maar het is weer prachtig. Een rit langs de (woeste)kust
en the 12 apostels.
Een
feest van herkenning, maar ook weer niet. ‘Waren we hier ook met de bus?’ ‘Ow
ja, hier waren we gestopt voor de lunch’.
Ik
kan me ook niet herinneren dat het zo’n lange rit was, maar goed, eenmaal op
The GOR, dan moet je hem uitrijden! Back on track, voeren we ‘our place’ in de
Tom Tom. 7.15 uur…chipzzz….Dat betekent niet om 20.00 uur thuis, maar om 22.00
uur! Niks aan te doen, gewoon rijden! Ook zo trots op mijn man, hij rijdt
gewoon zonder morren 14 uur achter elkaar! Gelukkig vind hij het ook geen straf.
En dat te bedenken dat hij vorig jaar nog zei:’ Ik ga niet 15 uur rijden voor
een weekje Italië! Dan wil ik minimaal 2 weken in Italië verblijven!’ En nu
rijden we voor 4 dagen Melbourne gewoon bijna evenveel km’s! Tja, een heel
ander perspectief, zeg maar! ; ) We zijn weer in Adelaide! Zzzzzzlapen!..
Maandagochtend,
naar school, naar werk! Vandaag gaan de kids op de schoolfoto, vandaar dat we
persé zondag thuis willen zijn. We ontbijten en kijken naar de skyline van
Adelaide. Zo dat is heel anders dan die van Melbourne! ; ) PC heeft vanochtend
een ‘ontbijtsessie’ met een aantal bedrijven, soort ‘meet and greet’, dus die
is vroeg weg. De kids volgen snel en ik blijf achter met mijn berg met
was…hmmm…back to reality! Nadat ik Milan naar de voetbal heb gebracht, verheug
ik me op de live shows van The Voice USA. Hè? Geen Voice? Voice is verhuist
naar een andere zender, because of the Olympics. Het is een beetje jammer (ook
wel logisch) dat ze bijna alleen ‘Ozzie’ deelnemers laten zien en weinig andere
landen. We zien NL alleen in actie als ze tegen Oz moeten strijden. Dus via
nu.nl volg ik welke NL’ers kans maken (op een plak)en wanneer. Nu ik toch per
ongeluk op deze zender ben beland, zie ik dat het (heren) hockeyteam het
supergoed doen. En een aantal zien er niet verkeerd uit. Dus de rest van de
avond heb ik tussen The Voice en Ozzie hockey gezapt. ; ) Oz heeft by the way
gewonnen.
Dinsdag,
op mijn werk ga ik weer in de ‘koelcel’ en heb aardig doorgewerkt. Ik heb een
aantal fouten gemaakt, die moet ik weer corrigeren –baal- voel me weer een
‘starter’. Om 14.00 uur, hebben we een vergadering (personeel) over ‘lean
management’ (beter stroomlijnen en verbeteren van het werkproces). Speciaal een
man ingehuurd die alles in goede banen moet gaan begeleiden. Een beetje een
joker. Wat een amateur! Maar ze lopen hier 15 jaar achter, dus deze beste man
is in hun ogen waarschijnlijk vooruitstrevend. Ook bij ons wordt er namelijk
nog steeds gefaxt! Tony (baas)opperde, omdat we met verschillende seizoenen,
verschillende bloemen hebben, dat we de klanten de mogelijkheid moeten geven om
te laten zien wat we allemaal op voorraad hebben. Kwam hij met een idee: elke
week maken we foto’s van wat we die week op voorraad hebben en zetten het op
een powerpoint presentatie en versturen we dat per e-mail naar de klanten. ???
Ik zeg:’Kunnen we niet een App maken? Kunnen ze precies zien wat we hebben en
hoeveel, kunnen ze ook eventueel gelijk bestellen via de app’. Joker
zegt:’Wouw, dat is een goed idee! Maar dat is in de nabije toekomst!’ Ik
zeg:’It is already! It is now!’ Ze knikken en loven me alsof ik het wiel heb
uitgevonden! Ongelofelijk! Ik ben echt geen wizzkid, maar anno 2012 moet dat
allemaal toch zeker makkelijker kunnen?
Het
is en blijft echter wel een ‘vers product’, dus geen idee hoe je dat wekelijks
kan presenteren. Op foto zijn de bloemen waarschijnlijk altijd mooier, dan
werkelijkheid misschien… ik vind de vergadering een heel klein beetje hysterisch
en hilarisch. Gelukkig moet ik rond 15.00 uur naar huis ; )
Ik
rij de oprit op en zie PC zijn auto op de andere oprit. Is hij al thuis? Zit
hij gewoon in de achtertuin in het zonnetje! Hij was bij ons achter in the
Hills bij een klant en hij vond het wel even best zo! -Al een halve Ozzie aan
het worden- ; ) Milan gaat weer (gisteren ook)met zijn vriendje skypen (die is
lekker op vakantie in Kroatië) en zo leuk, zitten ze spelletjes met elkaar te
spelen over de skype! Wat is dit? (heel dicht bij de camera laten ze een stukje
van een voorwerp zien) En wat voor dierengeluid maak ik nu? ; ) ’s Avonds krijg
ik een sms van Judith (buuv):’We are walking tomorrow, RU coming?’ Pfff…ik ben
nog moe van de vorige wandelingen en onze trip naar Melbourne….ik sms terug:…’Ok’…
Woensdag,
we spreken af bij Taylor Blend (koffietent, waar we altijd na afloop wat
drinken). Fiona en Cas zijn er al. Judith komt een paar minuten later en off we
go! Het valt niet mee vandaag, maar heb ‘em wel uitgelopen. We hebben lekker
bijgepraat. Judith is in de vakantie naar Darwin geweest, daar was het 30
graden. Ze is nu nog aan het afkicken met de helft minder in Adelaide. Na ruim
een half jaar heeft Fiona sinds een paar dagen haar dochters terug. Die zijn op
wereldreis geweest. En Cas gaat vandaag haar dochter helpen met een project op
school(architectuur). Haar dochter moet een landschap maken van allerlei materialen
èn moet morgen af. Altijd op het laatste moment! ; ) Ze zegt:’Prepare
yourself!’ Jouw kids zullen straks ook dat soort opdrachten moeten maken. Precies!
Mijn kids! Not me!...
Donderdag,
ik sta bij mij op de hoek al in de file…what is going on? Wegwerkzaamheden!
Staan er 2 mensen aan ieder een kant met een stopbord en ieder kant mag om
beurten rijden…daar heb je toch van die stoplichten voor? ; ) ik moet met 25 km
p/u een heuvel oprijden…dus daar ga ik dan, heeeeel langzaam…eindelijk op mijn
werk, ik vraag aan Bob of ik veel heb gemist van de vergadering. Hij kijkt mij
aan en zijn gezicht spreekt boekdelen. Haha! Hij zegt:’That was a joke, wasn’t
it?’ Ik houd me stil. Ik glimlach. Wat grappig dat hij er ook zo over denkt.
Hij vervolgt, ‘over 10 jaar zijn ze hier pas zover als ze nu zouden moeten
zijn, nou, daar ga ik niet op wachten’. ‘En over 10 jaar lopen ze alweer
achter, want de technologie zal dan wel nog verder zijn’. Hij had het ook over
mijn ‘app verhaal’, ‘ja, mooi verhaal’ zegt ‘ie, ‘maar als we dat zouden
willen, dan moeten we ook de telers mobiliseren. Zij moeten de bloemen
verpakken in folie voorzien van een barcode’. ‘Can you imagine?’ ; ) ‘De telers
zijn echt ‘boeren’ en die hebben daar geen zin in, als je al bedenkt dat ze hun
rekeningen nog versturen met de postduif’...tja, got a point there! En het is
echt waar, hoor! Soms krijg ik een kladje, nat en verkreukeld en daar staat op:
150 x $ 3 daffodils…en dat moet een rekening voorstellen. Als je die moet warm
maken voor automatisering…We gaan lekker werken en Carmel (vrouw van de baas)
geeft mij een mobiele verwarming, zodat de deuren (van mijn kantoor/koelcel)open
kunnen blijven. –Best-. Nu heb ik heel de dag een warme kont en de rest van
mijn lichaam is bevroren…: ) Thuis, belt PC, hij komt eerst naar huis voordat
hij naar ‘the Dutch club’ gaat. Wij hebben ons vanaf het begin ingeschreven bij
‘the Dutch SA Club’, met de bedoeling meerdere Nederlanders in SA te ontmoeten.
Nu hebben ze elke 1e donderdag van de maand een (ontmoetings)avond in
the Belgium Beer Bar in het centrum en tot nu toe is het er niet van gekomen om
zo’n meeting bij te wonen. Dus nu heeft PC een keer niks, dus hij gaat vanavond
daar naar toe. Daarvoor heeft hij met de NL mannen (van het kampeerweekend)
afgesproken om een hapje te eten. Ik ga lekker skypen met dinnetje Baret. Even
bijpraten over o.a. haar vakantie. Tegen 22.00 uur is PC thuis. Hij heeft leuke
NL mensen ontmoet en de volgende keer moet ik ook meegaan. Dat is prima, hoor,
nemen we onze kids toch gewoon mee naar een Belgisch Bier kroeg?!?
Vrijdag,
we’ve got gold! Congratz to Ranomi!! Vanochtend heb ik een ‘circle of friends’
meeting op school van de kids. Maar eerst zie ik het laatste stuk van ‘the
ensemble’ van de kids op school. Ze zingen het lied ‘we are Australian’. Erg
leuk om dat een keer mee te maken, want Milan en Lola hebben het er vaak genoeg
over en ze zingen regelmatig ‘the Australian’ song. The Circle of Friends is
een gelegenheid om ‘new arrival’ èn ‘local’ ouders te ontmoeten. Best trots,
want mede door mij is ‘the playlist’ al ontwikkeld en nu ook ‘the circle of
friends’. Het is de bedoeling dat de ‘new arrivals’ de mogelijkheid krijgen om
mensen te leren kennen en ze eventueel te helpen om ze wegwijs te maken in
Adelaide. Een mooi programma! (al zeg ik het zelf ; ). Zo gaan we een keer per
‘term’(2,5 maanden) een ‘feestje’ op het schoolplein organiseren en daar kunnen
zo o.a. mij aanspreken over huisvesting, rekeningen, waar je goed kunt shoppen
; ) in ieder geval wat praktische zaken die je in het begin allemaal moet
organiseren om je een beetje te kunnen settlen in Oz. Heel leuk! Ook
interessante mensen ontmoet. Zo is er een Ozzie dame (Bronnie)aanwezig die 2
zusjes uit Ethiopië heeft geadopteerd(zij zitten in the New Arrival Program).
De zusjes komen uit een groot gezin en nadat hun ouders zijn gestorven (aan
HIV) heeft hun oudste broer (21) besloten dat het beter is voor de kids om ze
te laten adopteren. Dus het gezin valt uit elkaar. Bronnie krijgt tranen in
haar ogen. Shit, niet doen, want ik ga ook bijna!!..Ze zegt:’ Als ik terug kon
in de tijd, had ik het gezin nooit uit elkaar gehaald. Ze weten dan toch niet
beter…maar op dat moment denk je dat het beter is voor de kids’. Het heeft best
een impact op de zusjes gehad, maar nu is het te laat..ze zijn nu Oz/ons
gewend..hartverscheurend….moet je toch niet aan denken dat je op 5-jarige
leeftijd je ouders verliest, komen 2 (blanke) mensen je uit je gezin halen,
nemen je mee naar een volledig andere wereld en waar je de taal niet spreekt…En
zo zijn er vanochtend nog meer prachtige verhalen, ieder een eigen verhaal. Ana
(my Brazilian friend) stelt mij voor aan haar Chinese klasgenoot (die ook een
Engelse cursus volgt). Ze zegt vol trots:’ This is my friend what I told you
about! I learn good English from Lucy!’ Ach, lief! Een Chinees echtpaar deelt
mijn mening over ‘werken in Oz’. Beetje traag en ‘ouderwets’. En het is
natuurlijk ook een beetje netwerken. Of ik misschien mensen ken in de medische
wereld. Toevallig wel! En nadat ik An heb gebeld, geef ik ze het nummer van An
(de Vietnamese moeder die in Vietnam huisarts is en hier niet aan de bak komt).
Een echtpaar uit Bolivië heeft Ana gevonden. Ana verstaat Spaans, dus zij
helpen elkaar een beetje. Een mooie samensmelting van mensen, van ‘zielsverwanten’.
Na deze ochtend ga ik met Ana lunchen. In de auto verteld ze me, dat ze dacht
dat het de bedoeling (van Circle of Friends)was om de school te helpen, ‘maar
nu begrijp ik het’, roept ze enthousiast. We helpen mensen! Hahaha, die Ana. Ik
grap dat ze een domme Braziliaanse is. We
kletsen gezellig en na de lunch, stellen we het huishouden nog meer uit door
bij haar een kop thee te doen ; ) Amaury komt thuis en we hebben met z’n 3-en
een gezellige middag. Amaury heeft besloten om maandag zijn ontslag in te
dienen. Hij werkt bijna 40 uur per week, maar krijgt voor 2,5 dag betaald en
hij krijgt niet eens goed betaald. Daarbij komt dat de dames op zijn werk hem
discrimineren. Of het nu is omdat hij man is of Braziliaan of ‘de nieuweling’,
hij weet het niet, maar hij voelt zich niet op zijn gemak. Dat is de stress en
het kleine beetje geld niet waard. Hij gaat meer colleges volgen (om toch wat
te doen te hebben) en hij gaat verder met solliciteren. Ze willen graag hier
blijven, maar op deze manier gaat het niet lukken. Ik voel me een beetje
verdrietig worden. We hadden zojuist gezegd dat onze vriendschap een ‘gekozen
vriendschap’ is en dat we ons op ons gemak voelen bij elkaar en de kids ook.
Hun Brazilian friends in Oz zouden in Brazilië waarschijnlijk niet hun ‘vrienden’
zijn geweest en hier kom je al gauw in ‘the Brazilian group’ omdat je toevallig
ook uit Brazilië komt. Ik herken dat wel. Zou jammer zijn als we onze
‘Brazilian friends’ zouden moeten missen. Maar het is nog niet zover! Zij gaan
de kids van school halen en ik ga naar huis. Wat een dag met een leuke wending,
zeg maar. Alles beter dan poetsen! ; ) Vanavond ga ik met de NL dames een hapje
eten en bespreken wat we volgend weekend allemaal moeten meenemen. Volgend
weekend is het namelijk zover. We gaan een weekend met 4 NL gezinnen naar the
Riverlands (zie blog: Koos(werkeloos) of geen Koos? 26 mei-1 juni 2012).
Van
het weekend wordt er uiteraard gesport en PC en Milan gaan zondag met de
Braziliaanse mannen en Richard en Sam (overburen) naar een ‘Australian rules’
wedstrijd. Soort rugby zonder beschermers…gekke Ozzies!
Morgen in NL wordt er getrouwd! Mijn lieve nicht
Joalika gaat trouwen! Hopelijk zijn wij erbij via skype. Een mooie dag u2!
Aan
onze lieve vrienden die dit weekend/volgende week naar Portugal en Cyprus
vertrekken voor vakantie. Enjoy!
De
rest een fijn weekend, natuurlijk!
Ps.
Zojuist te horen gekregen, vers van de pers: PC is het weekend van 18 en 25
augustus in NL.
Churros!
Museum
Great Ocean Road - 12 Apostels
Geen opmerkingen:
Een reactie posten