Zaterdagochtend, rond 7 uur komen de kids lekker bij ons kroelen en hebben we nog een uur samen in bed gelegen. Tegen 8 uur worden we langzaam wakker. Oeps!
Opstaan! Milan moet naar de voetbal! Het regent pijpenstelen, ow nee, ook dat
nog.. Aangezien we niet bekend zijn met de club waar ze gaan spelen, besluiten
we dat Lola en ik maar thuis blijven. Sommige clubs hebben nl. geen kantine,
ofzo en dan sta je daar langs de kantlijn. Als de mannen weg zijn, gaat het nog
harder regenen. Als het maar doorgaat. Ze moeten ergens in het noorden van
Adelaide spelen (vlakbij het trailerpark). Tegen 11.30 uur komen ze terug, hun
schoenen besmeurt met modder! Ze zijn gek genoeg niet nat. Bleek dat het daar
droog gebleven is. Wat een geluk! Ze hebben 1-3 gewonnen. We gaan lekker een
kop thee doen met wat lekkers van de Bakery. Lola heeft sinds een paar weken
een wiebeltand (haar eerste)en Milan heeft vorige week een tand gewisseld.
Milan heeft een mooi doosje waar hij al zijn melktandjes in bewaart. Lola kijkt
sip en zegt:’ Ik heb geen doosje om mijn tand, straks in te doen!’ Ach…nou dan
gaan we kijken voor een mooi ‘tandendoosje’ voor Lola. We rijden naar Central
Market, want wie weet hebben de Chinese kraampjes wel een mooi tandendoosje (en
PC heeft zin om daar te lunchen ; ) Helaas geen doosje, wel lekker geluncht! Ik
heb een goed gevulde (beef)soep en PC ging voor een bord met diverse keus aan
lekkers voor $ 6,50 (gewoon je bord volscheppen totdat alles er bijna weer van
afvalt : ). Ik zie dat NL weer baggerweer heeft en ik denk aan mijn familie die
vandaag ergens in een tuin in Rotterdam een reünie heeft. Wat jammer! Hopelijk
hebben ze genoeg partytenten.
Zondag, PC gaat met Lola naar de hockey (het is helemaal in het zuiden,
zo’n ¾ uur rijden). Ongelofelijk, zo ver, voor een jr. hockeywedstrijd! Ik ga
het huis poetsen, de was etzzzzzz. Ze komen tegen 10.30 uur thuis en ze hebben
1-1 gespeeld. Volgens PC was Lola in topvorm! Helemaal meelopen en vrijlopen,
ze weet goed haar positie te bepalen. Bijna gescoord! De ‘mede-ouders’ zeiden
ook:’ Wow! Lola you are flying! What did you eat for breakfast?’ ; ) Mooi hè,
meissie gewoon ‘ècht’ hockey spelen! PC gaat nog even hardlopen. Viel hem zwaar
deze keer, maar hij is toch blij dat hij is geweest. We gaan Milan naar zijn
kinderfeest brengen. In tegenstelling tot de vorige keer is het nu heel erg
druk. Een rij tot buiten! Gelukkig kunnen wij doorlopen naar Jonas en Sacha.
Daarna gaan we met z’n 3-en naar Marion (shoppingmall)-bijna een half uurtje
rijden-. Marion is nog groter dan Tea Tree plaza en ook mooi! Hier kan ik wel
een ochtendje shoppen. We vinden voor Lola ook een ‘tandendoosje’! Helemaal
blij, maar niet helemaal…want even daarvoor heeft ze in een dierenzaak puppies
gezien. ‘Mam, mogen we alsjeblieft een puppie?’ ‘Nee…’ en toen was ze boos op
mij…; ) en niet op pap, want als ze later met papa trouwt dan nemen ze samen
wel een hond! Lekker puh! Ik heb daarna een suikerspin voor haar gekocht en nu
ben ik de liefste mam. :-) Tijd om Milan weer op te halen! De jongens hebben
het leuk en ik zit nog even samen met Sas. Pfff…wat koud hier! Ik ben blij dat
ik niet ben gebleven. Sommige moeders zijn wel 3 uur lang gebleven en Sas ontmoet
sommige moeders voor het eerst! Ik zeg:’ Hoe kan dat?’ ‘Nou, die worden met de
auto gebracht en voor de deur gedropt/gehaald’. Oh, ja zo heb je inderdaad geen
contact met andere moeders, al zitten de kids hun hele jeugd bij elkaar in de
klas. Ik moest dat even verkroppen. Ik dacht dat het voor onze kids nu iets
tijdelijks is (voor wat betreft ouders ontmoeten), maar als ze straks naar een
‘normale school’ gaan, is het misschien wel hetzelfde. Niet iedereen woont
natuurlijk dicht bij school en dan breng je de kids met de auto (zo ook wij
straks), dus dan krijg je alsnog dat je geen ouders ontmoet. Ik krijg weer een
beetje heimwee naar NL. Daar sta je altijd met de moeders op het schoolplein(beetje
kletsen/keuvelen/samen naar huis lopen). Van de meesten weet je wie bij wie
hoort. Ik vind dat wel een fijn idee, vooral als de kids een aantal jaar bij
elkaar in de klas zitten. Ik kom weer naar het heden. Daar zit ik met Sas en de
moeders. Het zijn echt van die ‘moekes’ (in joggingspakken) en ik voel me een beetje
‘overdressed’ met mijn kobalt blauwe broek en oranje top. Waarschijnlijk veels
te hip voor hun, maar ja, wanneer moet ik dan mijn leuke kleertjes aan? Dan
maar een ‘hot mama’ ;-) We gaan naar huis. PC en ik kijken even samen in de
agenda. Het gaat allemaal zo snel de tijd! We plannen in dat we over 2 weken
een weekend naar Melbourne gaan! Joeppiieeeee!! Even een grotere stad/ander
omgeving…shoppen!!! We gaan met de auto, is èn gezellig èn goedkoper. Het is
wel een reis van ongeveer 800 km. Voor een ticket betaal je gemiddeld $250,- x4
en aan benzine ben je dat bedrag echt niet kwijt. PC gaat hetzelfde hotel
boeken als 3 jaar geleden. Ik heb er echt zin in!!
PC heeft 2 opties weken om naar Europa te gaan en even afhankelijk van
Italië, zal PC waarschijnlijk in de week van 20 augustus vertrekken. 2 weken
alleen thuis met de kids…is lang…
Maandagochtend, Sophia en Tamara (NL dames)komen vanochtend bij ons op de
koffie/thee. Ze bekijken het huis en we hebben wat gekletst over ‘de uitjes’
die we willen plannen als we bezoek uit NL krijgen. Toen kwam daar natuurlijk
de doos met tips en flips uit, kan het nooit allemaal onthouden, dus we zien
wel. Nadat ze weg zijn, krijg ik heimwee naar mijn vriendinnen in NL. Via de
‘App group’ heb ik ze opgeroepen voor een ‘groepshug’. Gelukkig zijn ze op dat
moment allemaal beschikbaar om mij een hart onder de riem te steken. Fijn, hè?
Liefde is dan ‘dichtbij’. Thanks, girls! Wat boodschapjes gedaan, eenmaal
thuis, melk vergeten! Ik heb niet genoeg voor de pannenkoeken, in een reflex
denk ik:’ Kan Milan wel even kopen’. ‘Ow nee’. We stappen weer de auto in. Best
jammer, in NL kan ik Milan wel een boodschapje laten doen (vind hij nog leuk
ook), maar hier zou hij bijna een uur onderweg zijn. Wie gaat er dan ook in de
heuvels wonen ; )
Dinsdag, time to work! Ik mocht weer in de ‘koelcel’ en ik werk lekker door.
Tegenwoordig ga ik ‘gekleed’ naar mijn werk (2 shirtjes, trui, jasje, sjaal,
handschoenen). Tony (baas) komt langs en vraagt of ik het koud heb. Nou…ja… hup
deuren dicht, verwarming op 24 graden. Ik zei nog ‘dat gaan de girls niet leuk
vinden, want ze lopen in en uit vanuit de hal naar kantoor en nu moeten ze elke
keer een deur openmaken’. ‘Zeg maar dat ik dat heb gedaan!’ zegt Tony en toen
liep hij weg…Een van de dames, ik ga geen namen noemen: Katy, zei tijdens hun
lunch:’ hmmm…getting warm in here and the doors are shut, I’m getting
claustrofobic…’ Hup! Deur weer open! Daar heb je het gelazer al! Ik zeg niks,
want ze weet wel waarom alles aan en dicht is en door wie…een beetje een
koe..dus…ik heb haar 2 weken geleden (grappenderwijs) gevraagd om niet meer aan
een programma te zitten(waar we elke week in werken), want ze had heel het
programma verziekt door te knippen en te plakken en alle formules eruit te
gooien! Ik ben dan eerst een half uur bezig om alles te corrigeren, want Bob
begrijpt niet hoe het werkt. En dan staat Bob ook stil, kan hij niet
doorwerken. Ze kreeg een week later hetzelfde verzoek van de baas ; ) Dit is
waarschijnlijk een tegen reactie. Hihihi. Vanavond de laatste ‘voorrondes’ van
The Voice USA! Heerlijk. Juryleden bestaat uit Christina Aguilera, Adam Levine
(Maroon 5), Cee Lo (van het nummer: ‘f… you’) en Blake (een country zanger –ken ‘em niet-) Adam
is wel een lekkertje om naar te kijken! Heerlijk. ; )
Woensdagochtend, ik heb via de app liggen (ik lag nog op
bed)‘schuddebuiken’ van het lachen met mijn nichtje, zo gezellig! We delen
dezelfde humor, dus we hebben aan een paar woorden voldoende om helemaal in een
deuk te liggen! Zij gaat naar bed en ik ga opstaan. De woensdag begint.
De kids worden weer opgehaald door de bus. En Tony (buschauffeur) riep wat
naar de kids! –gaat een verhaal aan vooraf- Tony is een Italiaanse brombeer en
ik hoor van de kids dat hij af en toe tekeer gaat in de bus. Altijd schreeuwen,
is het niet tegen de kids danwel tegen de mede weggebruikers. Ik heb het altijd
kunnen sussen door te zeggen dat het een oude brombeer is en dat ze zich niets
moeten aantrekken van zijn geschreeuw. Ik ben ècht niet moeilijk, anderen mogen
mijn kids heus wel terecht wijzen als het dan ook terecht is. Ik kreeg steeds
meer het idee dat het onterecht was. En dat werd bevestigd toen beide kids een
keer huilend thuis kwamen (niet tegelijkertijd, hoor) omdat Tony tegen ze tekeer
ging (de ene keer stond Lola te vroeg op om uit te stappen en de andere keer
omdat ze zaten te giebelen –kan Tony de radio niet horen-). De maat is vol en
ik heb Ginny (schoolhoofd) alles uitgelegd. Die is met Tony gaan praten. Terug
naar het nu. Tony riep wat tegen de kids en toen -zo onverwachts- kwam de
leeuwin in mij naar boven. Ik wierp me nog net niet voor de bus en vroeg:’ Is
there a problem?’ En toen kwam het! Hij: ‘What is your problem, I’m not talking
to you!’ ik: ‘Excuse me?’ Toen kwam daar een ordinaire tirade. Je weet wel: ik:
don’t give me that attitude hij: what is your problem! ik: don’t shout at me or
the kids! hij: what is your problem! pffff…toen richtte hij zich tot Milan en
hij riep tegen Milan:’What is your problem!’ Toen sloeg bij mij de stoppen door!
Ik heb hem gezegd dat ik het helemaal met hem heb gehad en als hij problemen
heeft dat hij dat tegen mij moet zeggen en niet tegen de kids! –best lastig,
hoor! In emotie in het Engels je woede uiten!- ; ) Pfffff! Ik kan me haast niet
heugen wanneer ik voor het laatst zo tekeer ben gegaan tegen een onbekende volwassene. Ik voel me nu net een viswijf.
Ik heb Ginny direct een mail gestuurd (ze is vast nog niet op school) en
een en ander uitgelegd. Tot zover mijn ‘leuk begin van de dag’. Ik ben naar
school gereden om te checken of alles goed gaat met Milan, of Tony niet erg
tekeer tegen hem is gegaan en om uit te leggen dat het niet de bedoeling was om
zo tekeer te gaan tegen Tony waar ze bij waren. Hij haalde zijn schouders op en
zei:’ Is goed, mam!’ Die houdt er in ieder geval geen trauma aan over. ; ) Ginny
zit in bespreking. Jammer! Ik ga boodschappen doen en de kassière probeert een
praatje te maken. ‘How are you doin’ today?’ ‘Fine, thank you’ (ik ga toch
zeker niet aan haar vertellen dat ik nog vol adrenaline zit ; ) ‘Do you have
any plans for today?’ ‘Not really’. Zij wel, want om 15.00 uur is ze klaar met
werken en dan gaat ze naar haar volgende baan, want daar verdient ze beter. Ik
luister. 3 Minuten later: ‘Do you have any more plans for the week?’
Serieus!...’not really’. Snel afrekenen en wegwezen! PC belt me onderweg en is
benieuwd of Ginny al heeft teruggebeld. Nee, nog niet. ‘Vroeg je ‘normaal’ aan
Tony of er een probleem was?’ -nee- hij begint te giebelen, want
hij kent me als geen ander, natuurlijk. Gelukkig vind hij het gedrag van Tony
dan nog onacceptabel.
Nog een beetje onrustig ga ik alvast koken voor vandaag en morgen. Heb ik
dat alvast gehad. Ginny belt intussen en ik heb toegelicht wat er aan de hand
was –ja, ook dat ik misschien iets te fel vroeg of er een probleem was- blijkt
dat ze vaker problemen met hem had en ze legt de situatie bij zijn manager
neer. Dus hopelijk komt er een passend oplossing. Is dat wat! Wat opgelucht
plof ik op de bank. Beetje klaar nu. Ik krijg een bericht van Ginny! Nu al? Dat
is ‘onOz’! Tony, zijn manager en Ginny zijn bij elkaar gekomen en ze hebben een
en ander met hem besproken over zijn gedrag jegens de kids(en ouders ; ) Ok,
best. Ik schrijf terug:
’I’ll keep my head down and time will tell, if the conversation will
softener Tony’. Nu ècht klaar met dat gedoe rond Tony! De kids komen thuis en
Milan gaat alvast eten voordat hij naar de training gaat. PC komt vrij snel
daarna ook thuis en hij eet snel wat. Hij heeft alleen de pasta gezien en hij
schept pasta op. Maar ik heb ook bami met kip gemaakt…POEP! Zegt ‘ie. ‘Dat had
ik liever gehad!’ Hahaha! Eet dat morgen maar!
Donderdag, we gaan allemaal weer werken/naar school. Joepie! Vandaag weer
in de koelcel ; ( ik doe de deuren dicht en de verwarming aan. Nog geen half
uur later gaat er alweer een deur open, Carmel (vrouw van de baas) vraagt of
dat ok is maar de andere deur blijft dan dicht. Nou, goed dan! Lekker druk,
vandaag. Rond 15.00 uur ga ik naar huis, toch stiekem weer koud gehad. Thuis
ligt er een pakketje voor de deur! Van mijn nichtje! Als de kids thuis zijn,
mogen ze het openmaken. Lola heeft ‘bakspulletjes’ gekregen (ze stond helemaal
te springen! Zo leuk vind ze het.)en er zaten snoepjes in, tijdschriften voor
mij en PC. Wat lief! Thanks, woh! We gaan vandaag ook nog naar hockeytraining!
Brrrr…Belinda (een moeder) en ik kijken bijna om de 5 minuten naar onze
horloge: ‘Is de trainig al afgelopen?’ ; )
Ik ben blij dat ik gisteren al had gekookt voor vandaag, we kunnen gelijk
aanschuiven! Lekker eten en weer warm worden..Aan tafel vraag ik PC of het nog
gelukt is om in hetzelfde hotel (als 3 jaar geleden)een familiekamer te boeken.
PC logeert daar namelijk ook als hij in Melbourne voor zaken is, vandaar dat ik
de organisatie bij hem heb gelaten. Heeft hij niet gedaan. Vind hij te duur! $
350, per nacht –is ook best prijzig-cheap ass-.
’s Avonds boek ik voor veel minder centjes en 10 minuten van het centrum
een hotel voor volgende week ‘lang weekend Melbourne’ (donderdag t/m zondag).
Yesss!!
Vrijdagochtend, erg mistig buiten, maar gelukkig geen regen. Ik ga vandaag
na 3 weken niet te hebben gelopen (kids vakantie/regen) weer eens powerwalken
met Ana. Ana is vorige week een lang weekend gaan skiën in Victoria (ten
Noorden van Melbourne). Ze is van de 3 dagen, maar 1 dag de piste op geweest,
ze vond het namelijk zo koud (tja, het is wel een Braziliaanse ; ). Maar
ondanks dat, hebben ze het leuk gehad. Al kletsend lopen we omhoog en het valt
me niet tegen. Ik kom ‘gewoon’ de heuvel op, zonder al te veel moeite. Ik zal
het morgen wel moeten bezuren…
Van het weekend geen plannen, dus vrij relax! Zal je net zien…; )
Allemaal een fijn weekend!
Ps. Geen foto’s van deze week gemaakt! Volgende keer weer!
Ps. Geen foto’s van deze week gemaakt! Volgende keer weer!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten