Zaterdag, PC gaat vanochtend hardlopen en wij maken ons intussen klaar om boodschapjes te
doen/voor een kinderverjaardagsfeestje. Het is een verjaardagsfeestje van een
klasgenootje van Lola, maar ouders zijn ook welkom. We kijken wel hoe gezellig
het is ;-)
Eerst
gaan we nog even de stad in. We lopen de ‘Nespresso’ zaak in. Het is zo knap
hoe ze dat hebben aangepakt. De mensen van Nespresso lopen er precies bij als de
mensen van Nespresso in de ‘Bij’. De zaak is ook mooi opgezet en uiteraard
worden mensen uitgenodigd om een (N)espresso te nuttigen. Helaas voor mij, ik lust
geen koffie, dus PC zal er in zijn eentje van moeten genieten. Nou ja,
genieten…er zit een of ander (verwend) kind te (t)etteren (ouders zeggen er helemaal
niks van ;-) Ongelofelijk! Een van de verkopers probeert iets aan de vader uit
te leggen, maar hij kan het niet verstaan omdat zijn kind erdoor heen zit te
wouwen.
Ik
vlucht met de kids (letterlijk) de zaak uit. We lopen naar de overkant naar
‘spotlight’ (soort Wibra) voor een plantenspuit. Jaha..’plantspray’? ‘spray for
shower plants’? ‘oh, a spray bottle’? Soms is het makkelijker dan je denkt ;-)
We hebben ook mijn Citizen horloge (eind aug. van mijn man gekregen) bij de
juwelier gebracht (die ook Citizen horloges verkoopt), want hij houdt er elke
keer mee op, na een tijdje staat de tijd stil (niet echt, hoor ;-) ‘Yes, it is an automatic, so no batteries required..’ ‘ow, you have to wear it
and than it’s going to wind by itself?’ Duuuuuhhhh, wat voelen wij ons een
beetje dom ;-) We lunchen nog snel ergens bij een Foodcourt en het is bijna
14.00 uur! Het kinderfeestje start om 14.00 uur. Bang dat ze te laat is, komen
we als eerste aan! Het is een mooie wijk, vlakbij ons huis. De ouders van
Gustav (6) zien er ouder uit, maar ik schat ze toch echt een beetje onze
leeftijd. Zo zie je maar, niet iedereen ziet er zo goed uit als je rond de 40
bent ;-). Het huis staat in een mooie straat en ze leggen uit. Het huis is van
zijn moeder. Ze komen uit Latvia (oud Rusland?) en hij is in Oz geboren. Ze
mogen het huis van zijn moeder gebruiken voor het feest, want ze wonen verderop
achter Burnside Village (chique poezen shoppingcenter). Ik zeg:’Ow, daar wonen
onze Brazilian friends!’ De moeder (Lena) zegt:’ Is dat misschien Ana? Want die
komt straks ook!’ Yeeeaaahhh, gezellig! Ik zeg tegen PC:’ We blijven!’ ;-)
Intussen
stuift Lena naar binnen en naar buiten om allemaal lekkers op tafel te zetten
(Truus de mier). Ik ben ook heel de middag geobsedeerd door een lang gekruld
witte haar wat uit haar kin komt…#nietnaarhaarkinkijken. Andere klasgenootjes
komen binnendruppelen en we maken kennis met de daarbij behorende ouders.
Eentje herkennen we nog van school en een ander is nieuw. Een grote vrouw met
een hoofddoek. Ze komen uit Oman (Midden Oosten). Ze spreekt uitzonderlijk goed
Engels. In Oman is Engels ook ‘second language’. Fijn! Geen gehakkel, handen en
voeten voor de verandering. Ze zijn net 2 maanden geleden in Oz gekomen. Ze
zijn beiden (bijna)tandarts. Ze moeten beiden nog ‘praktijk lopen’. Haar man is
al gestart en in februari start zij. Wat een gezellige vrouw! En hoe modern
(toch een heel klein beetje bevooroordeeld door hoofddoek), gewoon normaal,
dus! Intussen komt Ana daar ook aan. De heren staan bij elkaar en de dames
staan bij elkaar (lijkt net een ‘moslimfeest’;-) We delen verhalen over ons
thuisland en Oz. We eten wat en toen was het opeens al 17.00 uur! Lena vraagt
ons (de dames) om haar te helpen met de taart. De taart?!?
In Oz
en kennelijk ook in Latvia doen ze the birthday cake aan het einde van het
feest. Beetje verbaasd schiet ik te hulp met koffie en thee voor bij de taart.
Kennelijk is het de Omanse vrouw opgevallen en ze fluisterde mij toe:’Bij ons
starten we ook eerst met taart en daarna met eten etc.’ #knipoog.Ana
vraagt of we nog even langs haar huis willen rijden, want Amaury heeft
cadeautjes uit Brazil voor ons meegenomen. Tuuuuurrrlijk, willen we dat! ;-)
Ana
en Lola lopen naar hun huis en wij rijden met de auto naar hun huis (we zijn
met de kleine auto, dus paste niet allemaal). Aaaahhhh! Lola krijgt een
(Braziliaanse) bikini, nee, het is geen string, maar de bikini laat nog wel
genoeg bil zien. Hihihihi…hee, je draagt een Braziliaanse bikini of niet! Zo
lief! Milan krijgt een voetbaltenue van Brazilië (uiteraard) en PC en ik
krijgen Havaianas slippers en een cd van de Braziliaanse zanger: Michel Telo
(je weet wel, van die zomerhit: ‘Ai se eu te pego’.
Helemaal leuk! Ze hebben vanavond een ‘pizza afspraak’ met vrienden, dus wij gaan naar huis. Of Milan ook mee mag, pizza eten. Ja, hoor! Met z’n 3-en rijden we op weg naar huis even langs ‘Burnside primary school’ (de school waar de kids in het nieuwe jaar heen gaan). We lopen over het schoolplein en ik zie gelijk dat er verschillende ingangen zijn. Hmm..best lastig zo, om andere moeders te ontmoeten. Maar goed, de verbouwing ziet er goed uit (ze maken een ‘oval’, een soort grasveld). Onderweg kopen we friet van Peet(lees: Piet). Tegen 22.00 uur komt Milan ook thuis.
Zondag,
het is weer mooi weer en PC gaat met Amaury tennissen. Milan en Luiz gaan met
de mannen mee. Lola en ik gaan ons langzaam klaarmaken voor vanmiddag. We
hebben namelijk met the Brazilian friends afgesproken om samen naar een Japans
festival te gaan. PC en Milan komen thuis en rond 13.00 uur gaan we naar Mawson
Lakes (vlakbij PC zijn werk). Het festival is klein en het doet wat Japans aan,
maar het is niet ‘swing out the pan’. Daar komen our Brazilian friends. We
lopen een rondje en kijken wat. Lola schildert een waaier en PC en Milan wagen
zich in een sumopak om tegen respectievelijk een van de begeleiders en Luiz te
‘vechten’. Mijn mannen hebben uiteraard gewonnen
;-)
Na
een (Japans) sateetje en ijsje #sateisechtonzin! Besluiten we na een uur weg te
gaan. We gaan naar Henley beach en onze vrienden gaan mee. Gezellig!
Op
Henley liggen we op het strand en de kids spelen met zand en water. We eten
aansluitend een baal frieten op het gras aan het strand en een ijsje bij
‘Kopenhagen’. Gauw naar huis, want we hebben een aantal skype afspraken! Is
natuurlijk niks van gekomen toen mijn schoonouders hier waren. In NL is de
wintertijd ingegaan, dus we hebben nu een tijdverschil van 9,5 uur! In NL staan
de haren nog op ‘slaapstand’ en wij gaan ons bijna opmaken voor ‘slaapstand’
;-) Eerst om 9.30 uur (NL tijd) gezellig met familie de Jong skypen, daarna met
Ris. –zucht, weer even heerlijk lekker lullen-.
Maandag,
poetsdag, boring…warm buiten…30 graden. Ik lees wat nieuws, shit, zeg, die
Sandy raast straks over o.a. New York! Kids komen thuis en zijn helemaal gaar.
Lekker met wat lekkers voor de tv.
Dinsdag,
ik ga naar mijn werk, vandaag boven de 30 graden. Het is rustig op de
werkvloer. De bloemisten denken ook: ’de bloemen verwelken toch onderweg, dus
geen zin?’ Ik zit deze week samen met Bob op kantoor. Peter is deze week
namelijk o.a. in Nederland (voor (bloemen)zaken). We hebben het als vanouds
gezellig samen. We lachen wat en werken wat. Valt me nog mee dat we beiden nog
wat te doen hebben, want normaal deed ik het allemaal in mijn eentje. Ik
verdenk hem dan ook ervan dat hij heeeuuuulll langzaam werkt, anders komt hij
niet aan zijn uren. Lekker belangrijk, ik vind het ook wel relax zo ;-) Tracy
(collega)komt langs, of ik mee wil doen aan de mega jackpot van Oz ($70 miljoen
dollar). Inleg $10 p.p. Met onze team, dat is iets van $3 miljoen p.p. winst!
I’m in! ;-)
Tegen
14.00 uur is het werk echt op. Ik ga naar de productie voor een bosje bloemen
voor weinig. Ik scoor weer een mooie bos lelies voor $5! Helemaal blij ga ik
naar huis. #hopendatdebloemennietverwelkenonderweg. Buiten sluit de warmte als
een deken om mij heen. Pfff…De auto geeft als buitentemperatuur 34 graden aan! Op
de oprit kom ik de eigenaresse tegen, die weer spullen aan het inladen is. Ze
verteld dat morgen haar schoonzonen komen om haar bed te verhuizen. Ik vertel
ook dat haar zus is langs geweest voor de druivenbladeren. ‘Zus? Ik heb geen
zus!’ ‘Huh?’ ‘Ow, dat is vast mijn vriendin geweest, met hoofddoek? Ja, dat is
een vriendin!’ ‘Ow’….
Thuis
doe ik voor het eerst dit jaar de airco aan. Hè, lekker!
Woensdag,
ik ga wandelen met de ladies. Cas is er ook bij! De groep is weer compleet! We
lopen the Greenhill op en weer irritante vliegen! Alle nieuws wordt weer
besproken. De zoon van Cas gaat meedoen aan ‘the Iron man’. Een van de zwaarste
triathlons ter wereld. ‘The Iron man’ wordt dit jaar gehouden in New Zeeland.
Volop in training, dus en ook de daarbij behorende dieet. De dochter van Fiona
gaat dit weekend met een stel vrienden naar Melbourne voor ‘the Melbourne cup’.
Schijnt
een heel event te zijn. Maanden van te voren wordt er met zorg een jurk uitgekozen
en vermaakt en met hoed, uiteraard. Als je het aan mij vraagt:’ Het is gewoon
een chique zuipfeest’. ;-) ow ja en voor de vorm worden er paardenraces
gereden. We lopen de heuvels verder op en de dames vertellen, daar bij die
kraan beneden daar wordt een ‘mansion’ gebouwd van miljoenen dollars. Met een
garage voor (25!!) auto’s en een eigen ‘carwash’. Wat? Hoe decadent! Een eigen
wasstraat! Het huis is inderdaad enorm! De dames leggen uit hoe je daar komt.
Binnenkort maar eens koekeloeren ;-)
Ik
doe nog wat boodschappen en naar huis. Ik zie een bed frame op mijn oprit. De
schoonzonen van de eigenaresse zijn spullen aan het inladen. De kids komen ook
thuis en Lola vraagt:’ Gaan we vanavond ook Halloween vieren?’ Ach! Hier is
Halloween helaas nog niet zo groot als USA en inmiddels ook in NL. ‘Nee, schat!
In Oz vinden ze het allemaal veel te eng.’ ;-)
Vanavond
hebben we weer skype afspraken. Met mijn ouders en met mijn vriendin Cora. Mijn
ouders gaan van het weekend naar mijn schoonouders. Lekker foto’s kijken! En
met Cora weer lekker ouderwets kletsen. Heerlijk!
Donderdag,
het is vandaag een stuk koeler, dan we de afgelopen dagen gewend waren. Rond de
20 graden en een zwak zonnetje. Op mijn werk is Bob er niet.
–vraagteken-
ik start maar alvast. Bob belt een half uur later op. Hij is niet lekker, dus
hij komt niet….en Peter is nog steeds in NL…dus alles in mijn eentje. En
vanochtend is het druk op de werkvloer, dus de telefoontjes zijn voor mij.
Tussen mijn eigen werk door, probeer ik zoveel mogelijk telefoontjes te
beantwoorden en notities te maken voor mijn collega’s. Ik vraag aan Tracy of we
de 70 miljoen hebben gewonnen. Zal wel niet, want iedereen is gewoon op de zaak
;-) We hebben welgeteld $37 gewonnen!! Joehoeeee en dat delen door 18 (!) hahaha!
Ze
gaan het geld gebruiken voor de volgende ronde. Whatever…De dag gaat snel!
Onderweg naar huis rijd ik naar Burnside Primary School. Voor inschrijving van
de kids. ‘In welke suburb ik woon? In Wattle Park’. ‘Voor de ‘Penfold road’ of
na de Penfold road?’ ‘Na’. ‘Aan de linkerkant of de rechterkant?’ –jemig, wat
zijn dit voor vragen?- ‘linkerkant’. ‘Dan zit je niet in onze ‘schoolzone’
–stil- ‘maar de vorige keer werd er gezegd dat het geen probleem is!’ Kennelijk
valt ‘ons huis’ in ‘the schoolzone’ van ‘Magill primary school’. Hmmm…even
omschakelen…weer…
Na
het eten gaat PC naar the Dutch club borrel in de stad en ik ga skypen met Zus
(en schoonouders). Even lekker bijkletsen. Rond 22.30 uur is PC thuis en verteld
wie hij allemaal heeft ontmoet. O.a. een sales manager van Price Waterhouse
Coopers, een gast die in Oz de sales heeft opgezet voor Schindler (liften) en
David (die ook bij ons heeft gegeten met de andere NL koppel). Het was weer
gezellig. David heeft lang moeten zoeken naar werk in Oz, maar hij heeft nu
uiteindelijk een baan gevonden die aansluit op zijn wensen. Hij had langs de
zijlijn ook 3 aanbiedingen in NL lopen, dus het was nog even spannend. Hij
heeft voor Oz gekozen.
Vrijdag,
ik heb met Sacha afgesproken. We gaan samen lunchen. Heerlijk even eruit. We
gaan naar King William Road (gezellig straatje). We winkelen wat en ik heb
zowaar in tijden wat kleding gekocht! Half op terras (grote schuifdeuren van
een restaurant staan open) gaan we lekker lunchen en babbelen wat af. Het is
bijna 15.00 uur en ik moet naar school. Na school is er namelijk weer een
‘Circle of Friends’ op het schoolplein. Ik kom Ginny (schoolhoofd) tegen en ik
krijg een dikke hug. Ik ontmoet weer moeders, helaas is hun Engels zeer
gebrekkig en ik sta weer met handen en voeten te communiceren. Ik ontmoet ook
de NL moeder (ik wist namelijk al wel dat er een NL jongetje op school is
gekomen) en we staan een beetje te praten. ‘Hee, ik herken dit verhaal’. Blijkt
dat zij ook de moeder is van Chevon (zie blog: Climb every mountain! 12-18 mei
2012). -Die NL meid die in een boutique werkt in North Adelaide. Van mijn
‘sollicitatie fiasco’ dat de eigenaresse niet komt opdagen en of ik gelijk maar
in de winkel kan werken op dat moment.- Is dat toevallig! En heel toevallig
heeft PC een paar weken geleden haar man ontmoet bij The Dutch club borrel.
Weer toevallig. Ze heet Monique en ze is Ozzie, maar heeft in Duitsland en NL
gewoond. Nu wonen ze weer (een tijdje) in Oz. Ik leer ook een Duitse en een
Deense kennen, die spreken ‘gewoon’ Engels, dus dat is makkelijk communiceren.
Als ‘Europeanen’ voelen we ons meer verbonden met elkaar. We eten sausages en
de kids spelen lekker met elkaar op het plein. PC komt rond 16.30 uur en die
spreekt ook de moeders èn Ginny. Heeft ‘ie ‘even’ geregeld dat de kids toch op
Burnside Primary school kunnen inschrijven. ;-) #kanjer!
Rond
17.30 uur gaan we richting huis en we doen er bijna 3 kwartier over om thuis te
komen (normaal 15 minuten). We gaan lui op de bank en ik laat mijn aanwinst
zien (2 jurkjes, een top en korte broek ;-).
Van
het weekend wordt het weer warm en zondag zelfs boven de 30 graden. Zondag
komen Theo en Tamara bij ons BBQ’en en gaan we lekker bij het zwembad zitten.
Fijn
weekend allemaal!
Henley Beach
Geen opmerkingen:
Een reactie posten