 |
| @auction |
Zaterdag, het regent! En vandaag is de kerstoptocht op The Parade! Gatver! Gisteren hadden PC en ik afgesproken dat ik naar de kerstoptocht zou gaan met de kids en hij ging naar een ‘auction’ (op bod) van een huis in Linden Park (bij ons in de buurt). Ervaren hoe een
‘auction’ gaat. Auction is het meest transparante verkoop van een huis(iets wat
NL niet kent). Je ervaart namelijk zonder tussenkomst van de makelaar zelf dat
er hoger wordt geboden. In NL moet je maar van de makelaar aannemen dat er
hoger is geboden door een ander partij en er kan tegen elkaar uitgespeeld
worden. Blijven toch boeven. Maar nu het zo regent, neem ik de beslissing. We gaan
niet naar de kerstoptocht, ik ga mee naar ‘the auction’. Dit huis is
waarschijnlijk boven ons budget, maar ik moet altijd aan een verhaal van
Margherita (vriendin)denken. Een huis in een deftig buurt ging ook ‘in
auction’. Niemand was op de ‘auction’ gekomen, omdat ze dachten dat ze het
waarschijnlijk toch niet konden betalen. Een man heeft het onlangs uiteindelijk
gekocht voor een spotprijs en is nu het dubbele waard. Dus wie niet waagt…De
bezichtiging is een half uur van te voren (voor de auction). Wij waren gek
genoeg de enigen. #zaltochnietwaarzijn?!? Het is een goed huis in een goede
locatie, alleen van binnen kan wel een en ander opgeknapt worden. Het huis is
50 jaar oud en sindsdien qua interieur niks gedaan. Dus inderdaad, bloemen
vloerbedekking, oude keuken/badkamers, maar dat is cosmetisch, daar kunnen we
voor relatief weinig budget met de jaren wat aan doen. Qua oppervlakte en
structuur is het echt wel een goed huis. Terwijl ik al zit te fantaseren of er
misschien een houten vloer onder de vloerbedekking ligt, stromen er mensen
binnen. Aw! Shit! We schrijven ons in om eventueel te kunnen bieden. Terwijl
alle belangstellenden zich verzamelen in de carport begint dan the auction.
Niemand brengt een eerste bod uit. De auctioneer start met $ 650.000…er gaan 2
handen omhoog. Wij zijn uitgeschakeld. –haha- Wij willen ‘maar’ tussen de $
550.000-$600.000 gaan. We zouden meer kunnen lenen, maar dan is het nooit meer
uit eten gaan, vakantie’s en boterham met pindakaas ;-), dus met andere
woorden: niet meer leven. Dus dat was dat. De 2 bieders bieden tegen elkaar en
uiteindelijk gaat het huis weg voor $ 750.000. Pfff…dat was ‘way too much’ en
dan moet je het ook nog opknappen. #nomoney. Wel een leuke ervaring. PC had
voor de zekerheid ‘ons nummer’ wat je omhoog moet houden als je biedt verstopt.
;-) Stel je voor dat ik het in mijn bol krijg om te bieden! We gaan naar huis.
Het regent nog steeds. We hebben met/bij Margherita en David
afgesproken om daar te lunchen. Onderweg zien we 2 open huizen en we
lopen naar binnen. Veel te duur, maar kijken is gratis ;-) Een paar suburbs
verder krijg je wel meer huis voor je geld. We blijven nog even dromen. Op dit
moment niet relevant, volgend jaar wel. We gaan nu lekker lunchen en we kletsen
bij met Margherita en David. David is een aannemer, dus die kijkt met andere
ogen naar een huis. Hij ziet meer de potentie en het prijzenplaatje erbij. Dus
eigenlijk zouden we hem moeten meenemen met een bezichtiging. Hij zegt dan:
deze muur eruit, kosten $ 3000. Kijk! Daar heb je wat aan. Ze zijn ook blij dat
we nu plannen maken voor langer termijn. Tja, op een gegeven moment moet je
wel. Ze geven nog wat tips en adviezen over het belastingstelsel in Oz. Op een
gegeven moment is mijn hoofd vol. ;-) Tegen 15.00 uur gaan we nog even naar The
Target. Wat omruilen en gewoon zomaar even shoppen. ‘s Avonds weer eens een
familie filmavond!
Zondag, het is mooi weer en na de
golfles gaat PC met Milan naar Moana beach (boogieboarden) en Lola en ik gaan
Sofiya en (tweelingbroer) Feruz aanmoedigen bij hun eerste
(ballroom)danswedstrijd. De wedstrijd is al een uur begonnen als wij
binnenkomen. Nigora(moeder) zou ons sms’en wanneer ze ongeveer aan de beurt
zijn, maar we zijn er al. Het is als ‘dancing with the stars’ een dansvloer in
het midden en erom heen tafels met stoelen voor de toeschouwers. Ik zie alleen
oudere mensen op de dansvloer. Hmm…Gelukkig zien we ook snel Sofiya en ze is
helemaal blij dat Lola er is. Ik word voorgesteld aan ‘de tafel’ (allemaal
Russisch) en heel veel eten en drinken op tafel. De wedstrijd duurt tot 18.00
uur! Nou, dat had ik niet in gedachte om heel mijn middag hier te zitten. Maar
het leek wel heel de middag! De kinderen waren pas rond 16.00 uur aan de beurt!
En daar gaan ze broer en zus dansen de cha cha cha. Zo leuk! Grote zus Medina,
mocht daarna. Leuk om te zien, maar tegen 17.00 uur vind ik het wel best. We
hebben alle vrienden zien dansen en aangemoedigd en nu naar huis.
Maandag, ‘mam, ik ben nog zo moeee!’
Beiden klagen. Ik merk echt dat het einde jaar is, nog 3 weken school, dan
grote vakantie. Laatste loodjes! Kom op! Vanavond gaan jullie maar eerder naar
bed. Op mijn werk zie ik Bob weer na zijn operatie. Hij ziet er goed uit. Hij
zegt dat hij tot na mijn vakantie blijft werken. Ik denk meteen: ‘Daar gaan we weer!
Te weinig werk voor 2 personen!’ Bob moet waarschijnlijk een zakcentje
verdienen, dus dat gun ik hem wel. Ik zing mijn tijd wel uit tot de kerstdagen
(dan heb ik 2 weken vrij). ‘s Avonds bij het eten verteld PC dat we een
bedrijfsetentje hebben van Proud Solutions. Op woensdag 10 december. Ik zit al
gelijk te denken. De kids hebben dan nog school en het is doordeweeks. Hoe rot
kun je het plannen. Liever niet uit logeren, omdat het een schooldag is, dus
moet er iemand bij ons komen. Ik ga zoeken…
Dinsdag, op het werk, verdeel ik een
beetje de werkzaamheden tussen mij en Bob. Dit is echt een beetje armoe, maar
ik ga geen uren inleveren. Ik kan ook wel een zakcentje gebruiken! ;-)
Woensdag, vanmorgen met de Zonnebloem
gewandeld. Een heerlijke ochtend. Zonnetje en niet te warm. Zonder al teveel
moeite wandelen we omhoog. Judith’s moeder is uit het ziekenhuis naar een
verzorgingstehuis. Ze gaat niet op vakantie, want ze verwacht dat haar moeder
rond de kerst komt te overlijden. Ze eet en drinkt nauwelijks meer. Ik ben een
beetje in shock dat ze dat zo luchtig verteld. Aan de andere kant, misschien
wel begrijpelijk. Niet alleen haar moeder is moe, maar heel de familie is moe.
Ziekenhuis in, ziekenhuis uit. Geforceerd moeder voeren. Ook nog zorg voor de
vader die nu alleen thuis is. Beiden ver in de 80. Cas is 55 jaar en die zegt
ook, ze zijn nu op een leeftijd dat er mensen uitvallen. Hetzij
leeftijdsgenoten of hun ouders. Tja. Na mijn chai, gauw boodschappen en aan de
poets. Intussen regel ik oppas voor over 2 weken. Georgie (dochter van Fiona
–Zonnebloem-) komt morgen kennismaken. Vanavond hebben we een
voorlichtingsavond over een Chrome book (kleine laptop) in de klas volgend jaar
(Milan’s laatste jaar voor Highschool). Ze willen eigenlijk al in Year 5 beginnen.
In de gymzaal is het al best druk. We krijgen een hoop informatie wat de
scholieren met de laptop allemaal moeten (kunnen) doen. Eigenlijk worden we
‘gedwongen’ om de Chrome book aan te schaffen, want anders zouden ze eventueel (teveel)achterlopen.
Het idée vind ik best lelijk, maar het is wel de toekomst. En daarna komt het
vragenuurtje. Wouw! Veel ouders gaan er echt fel tegen in. Best interessant,
maar het is inmiddels 20.30 uur en de kids zijn buiten nog steeds aan het
banjeren. Ik ga alvast met ze naar huis en PC blijft. Later hoorde ik van PC
dat de ouders echt geen Chrome book hoeven aan te schaffen als ze niet willen,
dan moeten hun kinderen het met een ‘gewone laptop’ doen (waarvan gemiddeld 10
beschikbaar per klas –met 30 kinderen- de laptop is wel veeeel langzamer). Ik
ben bang dat we eraan moeten geloven. Gelukkig kan Lola het na Milan overnemen,
dus uiteindelijk wel al het geld uitgehaald. Ik ga wel langer in de koelcel
werken voor een Chrome book. ;-)
Donderdag, alles wat ik afgelopen
dinsdag voor Bob had verzameld (aan werk), krijg ik netjes onaangeroerd terug.
Als ik dat had geweten, dan had ik het afgelopen dinsdag al gedaan. Maar
gelukkig wel wat te doen. Na school ontmoeten we Georgie thuis. Ik heb Georgie
maar een keer eerder ontmoet en in mijn gedachte was ze spierwit en had ze rood
haar. Nu ik haar weer zie, is haar haar niet meer rood, maar meer bruin
geworden en ze is niet meer zo spierwit ;-) Het is een jonge versie van Fiona!
Gelukkig klikt het allemaal goed tussen ons en de kids, dus zij heeft de oppas
opdracht. Verder lees ik in het nieuws dat de cricketspeler Philip Hughes
uiteindelijk toch is overleden. Helemaal hot hier in Oz. Philip is 25 jaar en
speelt al een aantal jaar voor Oz. Afgelopen dinsdag heeft hij een bal in zijn
nek gekregen en is in coma beland. Nu dus overleden. #nieuwsiservolvan.
Donderdag, vanochtend echt druk! Ook
aan de telefoon. En als het zo druk is, dan word ik wat alerter. Als de dames
op de vloer ‘gezellig’ aan het kletsen zijn, dan kijk ik of ze ook ‘gezellig de
telefoon kunnen aannemen’. En soms laat ik de telefoon gewoon gaan. Heb je
weleens van die buien. ;-) Iedereen is ook soort van opgewonden voor ons
bedrijfsfeestje aanstaande zaterdag. Wat trek jij aan? Dresscode: black and
white. Nou, ik heb vast wel iets zwart/wit in de kast. Een jurkje wat ik 15
jaar geleden heb aangeschaft is voor hun nieuw, dusss…;-)
Het is een mooie avond, dus na het eten
gaan we op de fiets naar Kumon. We hebben een gespek met Jessie voor een
evaluatie. Ze lopen beiden goed op schema en ze liggen sowieso hoger dan
schoolniveau. Top! Op de terugweg fietsen we langs het park en de kids gaan nog
even in de speeltuin spelen.
Vrijdag, vandaag is mijn ‘lazy day’. Ik
ga proberen niks te doen. Dus met een magazine en een kop thee op de bank.
Lekker!! ’s Middags heb ik met een aantal moeders op de hoek afgesproken om
koffie te drinken. Lena is namelijk jarig, dus dat gaan we vieren. En wat gaat
ze vanavond doen voor haar verjaardag?!? Haar man heeft de 6(?) delen van Star
Wars gekocht…en ze gaan Star Wars kijken? Hiep hiep hoeraaa! ;-) Vanavond gaat
Lola bij Sofiya logeren. En wij gaan met Milan ergens uit eten.
Van het weekend heeft Lola een piano
concert, daarna gaan de kids logeren bij Monica UK en wij gaan ’s avonds naar
mijn bedrijfsfeestje. En dat allemaal in 30+ graden! ;-)
Fijn weekend allemaal.
Schoolfoto's 2014
Schoolfoto's 2014
Geen opmerkingen:
Een reactie posten