famdekrom: Vertrek en aankomst, 3 dec.-5 dec. 2011

Na een slapeloze nacht, klaarmaken voor vertrek. Het was een druilerige ochtend, hoe toepasselijk. We waren voor 8 uur op Schiphol. Koffers ingecheckt en wachten tot iedereen er was, voor het ‘ huilfestijn’. Vriendje van Milan met zijn vader waren ook nog even gekomen, voor een laatste knuffel! Heel lief! Klasgenootjes van Milan hadden laten weten dat ze bij de startbaan zouden uitzwaaien en daar zouden we naar uitkijken als we in het vliegtuig zaten. Het was een heel emotioneel afscheid van de ouders, broer, zus, aanhang en mijn ‘zussen’ Joalika & Barbara. Gek genoeg, door de paspoortcontrole waren we er klaar mee/voor. De kids waren opgewonden en wij hadden er ook zin in. Lekker een kop thee gedronken en boarden. Vertrek om 10.30 uur. Helaas hebben we de klasgenootjes van Milan niet meer gespot. Het was slecht weer en wij zaten aan linkerkant van het vliegtuig (zij zouden ergens aan de rechterkant zwaaien). Het was een goede vlucht en de kids hebben zich geen moment verveeld. Lekker filmpjes kijken, af en toe een kindermenu en…de Sint had wat meegegeven! Wat een goede man, dat hij dat wist! Lola heeft een elektronisch dagboek gekregen en Milan een ‘reken DS-spel’. We kwamen om 22.15 uur NL tijd aan op Singapore - Changi Airport. Locale tijd was het 5.30 uur. We zijn direct naar onze hotelkamer gegaan en we hebben tot 13.00 uur (locale tijd) geslapen! Nog een beetje relaxen en om 15.00 uur ‘the Airport’ bekijken. We hebben een Macbook Pro (+upgrade+Windows pakket) gekocht voor omgerekend € 1.000. Voor dat bedrag koop je dat niet in NL of in Oz. Verder nog een Sony videocamera HD (volgens PC was het ook veeeeeel goedkoper dan in NL en in Oz), nou ja, vooruit. We hadden nog een videocamera waar je Betamax bandjes in moest doen ; ) Voor mezelf een Michael Kors zonnebril gescoord, ik weet niet of het veel goedkoper is, maar het is een mooi ding. En best of all, alle brillen daar paste op mijn ‘konijnenneus’, zelfs de kunstofbrillen, dus was echt Walhalla voor mij! Heb het bij een bril gehouden. Om 23.50 uur vertrek. Nog 6½ uur vliegen. We waren om 9 uur locale tijd in Adelaide (inmiddels 5 december). Bij de douane geen enkel probleem, we konden gewoon doorlopen. Alles stond weliswaar goed op onze paspoorten (visum). Onze koffers/tassen werden nog wel gecontroleerd door een hond (beagle) op etenswaren/drugs! De kids vonden dat wel grappig en wij vonden het ook wel bijzonder. Jammer voor de hond, we hadden niks ; )

David Proud (baas van PC) en zijn vrouw Val stonden al klaar. David is een klein mannetje (1.60m) met rood haar, die hebben we meteen ‘kabouter’ genoemd ; )

PC en David in een auto en Val, de kids en ik in een auto. Wel apart, zit je opeens met de vrouw van de baas, die je helemaal niet kent. En ik had al van mijn vriendje uit Brisbane vernomen dat ik niet al te direct moest zijn (ik ben helemaal niet direct ; ), want daar zijn de Ozzies niet van gediend, want zo ‘open’ zijn ze nou ook weer niet. Dus ik deed erg mijn best om niet al te bijdehand te zijn, maar Val was uit zichzelf zeer openhartig. Zo wist ik al in een autorit van 3 kwartier (met hier en daar een vraag), dat zij uit een Italiaans gezin komt van 3 zussen en 2 broers. Moeder leeft nog (85 jaar) en vader is een paar jaar geleden overleden. David komt uit een Engels gezin van 2 broers en 1 zus, beide ouders leven niet meer. Broers en zussen wonen allemaal in Adelaide. Verder hebben David en Val een zoon Ben (36) en dochter Melissa (40). Ben heeft 2 dochters Tea (6) en Sheila (8) en Melissa 2 zonen Alex (19) en Luca (8). Ben is single en Melissa heeft sinds een aantal maanden weer een vriend Peter. Goed, hè? Wat een beetje aansturing al niet kan doen. Uiteindelijk kwamen we aan op het Caravanpark, waar ons tijdelijk huisje was. We waren moe, hadden een jetlag, we zagen het huis en we dachten: ’Waar is het tropisch zwemparadijs? Ik zie geen ijs…ik wil naar huis…’ haha…het was rustig op het park (zomervakantie moet nog beginnen) en het huis was oud om maar over het interieur maar te zwijgen… Val was zo lief geweest om wat boodschappen, handdoeken en lakens mee te nemen voor ons, maar ja, er moest toch wat boodschappen gedaan worden. Dus wij met de auto (we hadden gelukkig al meteen een auto van David gekregen)naar Cole’s (je hebt in Oz 2 grote supermarkten: Coles en Woolworths). Het is hier allemaal to the left, to the left naar een nr. Van Beyoncé (mijn vriendinnen weten wat dat inhoudt) nl. Alles laten gaan en ook nog eens links rijden! We liepen op ons tandvlees door de supermarkt (ze hebben trouwens alles! Zelfs beschuit, hagelslag en speculaas! Komt goed!!)zo moe waren we, dus je zou zeggen dat we als een blok in slaap zouden vallen. Haha!